"Eviçi mahremiyet retoriği, kimi meseleleri ve çıkarları kişiselleştirmek ve / veya ailevileştirmek yoluyla kamusal tartışmadan dışlamayı hedefler; bu sorunları özel-eviçi veya kişisel-ailevi meseleler olarak tanımlarken onları kamusal-politik mesele ve çıkarlara karşı ayırdetmis olur. Buna karşın ekonomik özel alan retoriği, bazı meseleleri ve çıkarları ekonomikleştirerek kamusal tartışmadan dışlama peşindedir;sözü edilen meseleler ve çıkarlar burada ya gayrişahsi pazar zorunlulukları olarak, ya 'özel' mülkiytt ayrıcalığı olarak, ya da yönetici ve planlamacıların ilgi alanına giren teknik sorunlar olarak tanımlanı ve hep birlikte kamusal, politik meselelere karşı ayırdedilirler. Her iki durumda da sonuç, belli meselelerin uzmanlaşmış sahalara taşınması ve dolayısıyla da genel kamusal tartışma ve çatışmadan korunmasıdır. Bu, genellikle hakim grup ve bireylerin lehine, onlara bağımlı olanların ise aleyhine işleyen bir süreçtir."Nancy Fraser; Kamusal Alanı Yeniden Düşünmek:Gerçekte Varolan Demokrasinin Eleştirisine Bir Katkı. Kamusal Alan (ed. Meral Özbek), 2004, İstanbul: Hil Yayınları
Aktaran: Serpil Kırel; Kültürel Çalışmalar ve Sinema, s.62
